Nummer 44

Duitsland, Eiffel. Dit is er eentje dat ik in de Eiffel genomen heb, een kerkje op een berg net buiten het dorp. Het ligt er een beetje verlaten bij net zoals de straten in het dorp eigenlijk ...

Het was de kerstperiode van vorig jaar, we wouden wel eens proeven van de kerstsfeer in Duitsland: de verlichte en versierde straten, een grote kerstboom op het marktplein, gluhwein drinken op een kerstmarkt hier en daar, lekker eten en meer van dat. We vonden een hotel in een klein dorpje in de Eiffel dat nog kamers vrij had met hoera een wellness vlakbij waar we eens lekker konden gaan ontspannen. Wij geboekt, gepakt en vertrokken - op 24 december kwamen we toe, 27 december zouden we weer huiswaarts gaan. 

Het viel wat tegen met de kerstsfeer ook al was het nog geen Kerstmis. Er was geen kerstmarkt meer te bespeuren, daarvoor waren we jammer genoeg te laat. Er waren winkels en restaurants in het kleine dorpje, maar die waren gesloten. Als er al eentje open was sloot die zijn deur tegen de middag. Ook de wellness profiteerde van de feestdagen en bleef een paar dagen toe. Oei oei.

Ach ja, niet getreurd. We maakten een wandeling in en rond het dorp (waar ik deze foto nam), we gingen naar een waterval kijken, we bezochten het dorpje Cochem en zijn burcht dat op het kasteel van Dracula lijkt, we kregen een ontspannende pakking in het hotel en konden zo toch een beetje wellnessen en we (oké, ik) deed al eens een middagdutje.

Op kerstavond, de avond dat we toekwamen, mochten we in het restaurant van het hotel dineren. Op kerstdag was het restaurant echter volledig volgeboekt en konden we daar niet terecht voor ons kerstmaal - noppes er was geen plaats meer. Ze waren ons eventjes vergeten vertellen dat je je tafeltje moest reserveren voor die avond. We werden letterlijk de deur gewezen. Enkel, het was Kerstmis en er was niets open. Het was al laat en ik zag het niet meer zitten om de auto te nemen en naar een volgend dorpje te rijden, daarvoor vond ik de wegen wat te kronkelig en te donker. 
Er zat niets anders op dan op zoek te gaan naar een restaurant, een pizzeria, een frituur ... wat maar open was op Kerstmis en waar we iets konden eten.

We hebben het hele dorpje afgelopen, van deur tot deur, maar alles was afgesloten en donker.
Dorie toch, waar moesten we nu naartoe. Er brandde enkel nog licht in het laatste gebouw in de straat, daar zouden we nog eens gaan kijken voor we het opgaven. Het bleek een hotel, een ontspanningsoord voor de oude van dagen, maar jeeej er brandde nog licht, de deur was open en ja hoor we waren welkom om iets te eten in hun restaurant. We gaven de dame aan de receptie bijna een dikke knuffel, zo blij waren we! We bleken trouwens niet de enigen die op zoek moesten naar iets om te eten, een familie Duitsers kwam iets later opgelucht binnen blij dat ze iets vonden dat nog open was.

Ons kerstmaal bestond uit een croque hawai en een flesje champagne, maar het smaakte. Er was een kerstboom, er klonken kerstliedjes op de achtergrond, de ober was supervriendelijk, de sfeer was vrolijk en zo werd het uiteindelijk toch nog een fijne avond. Oef. 

Liese deed iets gelijkaardigs in de zomermaanden van vorig jaar. Ook ik ben best een nieuwsgierig aagje en wil wel graag weten wie hier komt lezen. Jaja ook jullie stiekeme stille lezertjes wil ik graag leren kennen.

Ik maak het jullie een beetje makkelijker en heb een paar vraagjes voorbereid. Aha.

Ben je een vrouw of man?
Hou oud ben je? Of ongeveer als je het niet wil verklappen.
Heb je kindjes? Een, twee, drie, vier ... ? Of eentje onderweg?
Wat doe je nog buiten het werk? Of wil je graag iets over je werk vertellen?
Heb je een favoriete hobby, doe je aan sport, verzamel je iets, ben je creatief of ben je vrijwilliger ...?
Wil je graag nog iets vertellen? Of een keertje een vraag stellen? Wil je iets meer weten van mij?
Doe maar.

Ik begin!
​
Ik ben een vrouw, een meisje nog zegt het lief altijd, en ben ondertussen al 34. Ik moet altijd eens goed nadenken als er iemand naar m'n leeftijd vraagt. Geen kindjes hier en ook geen onderweg, een bewuste keuze. Erm, vroeger deed ik best veel aan sport: muurklimmen, joggen, lange wandelingen, met de koersfiets toertjes doen, .... nu is dat vervangen door korte wandelingen, prutselen, naar de wolken staren, naaien, lezen met een kat op m'n schoot en bloggen. En, ik heb het liefst bruine suiker op mijn pannenkoeken, ik strijk niet zo graag en eet graag ijsjes.

Voila. Alles kan en alles mag, je deelt wat je wil natuurlijk maar ik bijt niet!

Chili, Atacama woestijn. Deze rots staat in de Atacama woestijn in het noorden van Chili. Deze woestijn is 970 km lang en is de droogste ter wereld. In deze woestijn zijn er plekken waar het nooit regent en waar er op sommige plekken ook helemaal geen leven is, zelfs geen bacteriën. Volgens wetenschappers komt het landschap overeen met dat van Mars, het ziet er dan ook een beetje buitenaards uit. 

We verbleven enkele dagen op deze grote vlakte en zagen onder meer een schitterende zonsondergang, warmwaterbronnen en geisers op 4200 meter hoogte die warm water spuwen, uitgedoofde vulkanen, sneeuwvelden, 's nachts ontzettend veel sterren, grote kliffen en ook rotsformaties zoals deze hierboven op de foto. 

Deze rots van 6 meter hoog is onderaan helemaal uitgeschuurd door de wind en het zand, een proces dat al honderden jaren bezig is. Deze rots wordt een tree rock of boomrots genoemd. 

Het was onder meer voor deze landschappen en natuur dat ik deze reis naar Zuid-Amerika graag wou doen. En kijk, het was meer dan de moeite waard, echt een prachtig en ongelooflijke plaats op deze aardbol.

Voorbije zondag profiteerde ik van het schitterende weer om de plantjes te verplanten die ik een week eerder had gekocht. Ze hebben eerst nog een week binnen mogen kamperen zodat ze niet direct uitgeregend en misschien wel bevroren zouden zijn ... 

De twee tomatenplanten kregen elk hun eigen pot en een stokje waarlangs ze kunnen opklimmen. Ik heb gekozen voor snoeptomaatjes die veel smaak beloven en een mini roma, waar knapperige en zoete pruimvormige tomaatjes aan zouden groeien.  

Ook de kruiden kregen elk hun plaatsje. Voor hen heb ik een langwerpige bloembak voorzien, waar ze per twee in kunnen groeien en bloeien. In de ene bloembak zit peterselie en bieslook, in de andere tijm en munt.  

Alle potten staan vollop in de zon, onder een afdakje. Laat ze nu maar groeien!

Voorlopig is dit het mini-moestuintje, maar er is nog plaats op onze zonnige koer. 
Wat raden jullie nog aan om bij te planten in een pot? Ik heb bijvoorbeeld een hangpot gezien met aardbeien in, dat zou wel leuk zijn ... en lekker! Of pepertjes, maar heb je daar geen serre voor nodig?

Marokko, Marrakesh. Dit is een foto van de minaret van de Koutoubia-moskee, de grootste moskee van Marrakesh. Deze foto nam ik op onze eerste avond in Marokko, we zaten op een van de vele dakterrassen in de kleine straatjes in Marrakesh. We hadden juist super lekker gegeten, onze eerste van vele tajines, en waren nog aan het nagenieten met een muntthee. 

De zon ging juist onder, de lichten van de minaret gingen aan ... het was een schitterend beeld dat ik moest fotograferen. Het was een fijne eerste kennismaking met Marrakesh. 

De moskee ligt vlak bij het bekende Djemaa el Fna plein waar je 's ochtends vers fruit en groenten aan een van de vele marktkraampjes kan kopen. 's Avonds kan je er slangenbezweerders, acrobaten, goochelaars en dansende aapjes aan het werk zien. Aan de rand van het plein vind je een grote soek waar je letterlijk in verloren kan lopen ... Er was zo veel te zien in die soek dat ik jammer genoeg vergat om foto's te nemen ...  

In 2014 zijn we een dikke week gaan rondtrekken in het Atlasgebergte, maar onze reis startte en eindigde in Marrakesh. Het was een hele fijne combinatie van bergen, natuur en de drukke binnenstad van Marrakesh. Absoluut een aanrader mocht je nog op zoek zijn naar een vakantieplek!

​Ben je zelf ook al in Marrakesh geweest of in Marokko? Wat was jouw indruk?