Nummer 44

Als je zo door oude foto's snuistert ontdek je daar soms een lijn in.
Foto's van onderwerpen die steeds terugkeren bedoel ik dan

Wel, ik neem blijkbaar graag foto's van voeten, mijn eigen voeten meer bepaald.
Hieronder zie je een paar van deze foto's, enkel het decor verandert. Het fijne is dat achter elke foto een verhaal zit ...

De eerste foto is genomen tijdens het vissen. Johan was aan het vissen en ik liep mee langs de waterkant om wat foto's te nemen en te filmen. Het was rond oktober vorig jaar en de bladeren waren juist van de bomen aan het vallen.

De tweede foto is genomen tijdens een wandeling in de Vlaamse Ardennen. We wandelden tussen de regenbuien door en op het moment van de foto was mijn broek bijna terug droog. Het duurde niet lang tot de volgende regenbui passeerde.

Foto drie en vier is genomen tijdens een weekend aan zee. Met blote voeten in de duinen lopen en het zand tussen m'n tenen voelen. En ook eens m'n dikke teen in het zeewater gaan steken. 

Op de vijfde foto lag ik achterover op een dekentje, langs de kant van een vijver met een goed boek.
Een visvijver eigenlijk, waar lieveke zijn oude hobby weer opnam. 

De zesde foto was eigenlijk om te tonen dat ik nieuwe schoenen had gekocht. Hihi, ijdeltuit in mij.

Hebben jullie dat ook, foto's die steeds - onbewust - terugkeren? 

Zoals jullie kunnen zien heb ik de blog een nieuw jasje aangetrokken. 
Structureel is er weinig veranderd, enkel qua lay-out.

De komende dagen ga ik nog verder op ontdekking, dus het kan zijn dat er nog kleine wijzigingen komen. Zelf ben ik wel fan van deze redelijk minimalistische stijl, hopelijk jullie ook!

Gisteren hebben we ons eerste brood gebakken. En lekker dat dat ruikt! 

Ik had al een hele tijd zin om zelf ons brood te bakken. Links en rechts hoorde ik van kennissen en vrienden die een broodbakmachine in huis hebben hoe makkelijk het is om je eigen brood te bakken. En lekker. En goedkoop. Bij mij groeide daardoor de goesting om ook een broodbakmachine aan te kopen, zeker als ze spraken over brood met rozijntjes en chocolade of olijven, paprika's en noten. 

Maar ja, het twijfelmieke in mij denkt dan: is het wel ietske voor ons aangezien ik niet echt een keukenprinses ben ... ? 

Maar het toeval wil dat mijn broer al een hele tijd een broodbakmachine in de kast heeft staan die niet meer gebruikt wordt. We hebben de machine nu in leen, ideaal dus om eens uit te testen of het zelf bakken van brood iets voor ons is. 

Voor de makkelijkheid zijn we begonnen met een kant-en-klare mix: de hoeveelheid broodbakmix afwegen, hier de nodige hoeveelheid water aan toevoegen, het juiste programma kiezen en hop de machine doet de rest. Poepsimpel dus! 

4 uur later rook niet enkel de keuken naar vers gebakken brood, heel het huis eigenlijk mmmm.
Ons eerste brood was klaar! 

Wel, moeilijk is het niet want de machine doet al het werk. Het brood is lekker van smaak en supervers.
Wat we wel nog moeten aankopen is een broodmes ... nu heb ik enkel dikke boterhammen kunnen snijden. Dikke, maar lekkere malse verse boterhammen. Ik ben nu al fan! 

Volgende stap is experimenteren met allerlei broodmixen: zuurdesembrood, meergranen, Italiaans en een briochebroodmix voor de zoetebek in mij. 

Een herkennende blik. Een blik van herkenning.

Elk aan een kant van een ruimte staan, elkaars ogen opzoeken en iets vertellen met een enkele blik. 
Woordeloos communiceren. Spiegels van je ziel. Of dicht bij elkaar zijn en hele verhalen vertellen enkel met je ogen. Gedachten, gevoelens, indrukken. 

Oogcontact ... 
Met iemand die je kleine ik kent. Met je lief, broer, zus, ouders, een vriend. 
Met iemand die je steeds beter en beter leert kennen, iets dat groeit en sterker wordt.  
Met vreemden, elkaar aankijken en proberen ontdekken wat die andere denkt of voelt.

Een geruststellend warm gevoel van intimiteit en vriendschap. 
Een blik van verstandhouding. Wederzijds begrip. Herkenning.
Iets vluchtig, ontastbaar maar boordevol gevoelens. Een ogen-blik.

Nah, we hebben niet gewonnen. We dromen er soms wel over wat we zouden doen moesten we het groot lot winnen. Dat zou wel fijn zijn, meer dan fijn :)

Mochten we ooit winnen dan delen we eerst wat centen uit aan zussen, broer, ouders ... En dan afhankelijk van het het moment dat we aan het dromen zijn kan het wel eens anders zijn. Meestal kopen we ons een mooi huis midden in het groen en een chalet in de Ardennen, zeggen we ons werk op en gaan we bergen beklimmen (Johan) of op reis (ikke). 

Maar, ik moet eerlijk zeggen op al mijn 33 jaar heb ik nog nooit een lottobiljet gekocht, zelfs nog niet meegespeeld. Dus van winnen met de lotto gaat er ook nikske in huis komen ... tsjah. 

Een krasbiljet koop ik dan weer wel, heel af en toe. Dat heeft wel iets vind ik.
Een biljet kopen in de krantenwinkel, dromen dat er misschien een winnend lotje in je handtas zit, thuiskomen en krabben maar... 
Ik kan me nog goed herinneren dat dat opkwam in de jaren '80 en '90, een Presto of een Subito ... dat was iets nieuws toen en als kind was dat zeker zo leuk! 

Als ik al eens een krasbiljet koop is het een Win for Life. Elke maand een extraatje mmmm. 
We blijven dromen hoor... 

Ik kreeg een tijdje terug een stokje van Sunny Mama. Deze tag bleef even liggen want over deze vragen moest ik toch effe nadenken ... 

Welke herinnering van het afgelopen jaar geeft jou de grootste glimlach op je gezicht?
Jammer dat hier geen herinneringen in het meervoud staat want het zijn vaak de kleine dingetjes die een glimlach op m'n gezicht toveren. 

Eén herinnering kiezen, dat is echt wel een moeilijke. Dan ga ik voor onze reis naar Marokko, in mei. 
We waren met acht, allemaal mannen behalve ikzelf, meer kennissen dan goede vrienden. En ondanks of dankzij onze verschillende karakters (en leeftijden) klikte het geweldig! 
De reis was fysiek zwaar voor me, ik ben meer dan een keer over m'n limiet gegaan. Maar het heeft ontzettend deugd gedaan omwille van de mensen, onze babbels maar ook de omgeving, het niet opgeven (door mij dan) en samen op de top van een berg staan ... De reis op zich was geweldig, maar ook het terugdenken hieraan!

Wat heb je altijd al eens willen doen sinds je kindertijd?
Een grote droom weet ik was reizen. En dat lukt en daar ben ik zelfs een klein beetje fier over.
Ik heb een stuk van Zuid-Amerika gezien (Bolivia, Peru en Chili), in Europa de klassiekers: Frankrijk, Duitsland, UK, Polen, Tsjechië, ... en dat mag zeker nog uitgebreid worden. Marokko ook, en ik ben begot zelfs al in Islamabad (Pakistan) geweest. Over een half jaar mag ik zelfs een van m'n droomreizen afvinken: Ijsland (jipie!).

Wat zou je willen doen in je leven als er totaal geen beperkingen waren?
Tgoh, geld en vrijheid? Of superintelligent zijn of geen fysieke beperktheden meer hebben? Want dan slaat mijn fantasie op hol hoor! Dan kan ik vliegen, dansen, duiken, tijdreizen en met mijn intelligent koppeke alle onopgeloste vraagstukken van de wereld oplossen ... euh tsjah Superwoman?

Wat heb je voor het laatst over jezelf geleerd?
Dat er geen "ik moet dit, ik moet dat" bestaat maar dat je dit enkel jezelf op legt. Niks moet, en ja deze vrijheid hebben kan zeker ... de grenzen bepaal je zelf. 

Als je aan het dagdromen bent, waar gaan die dromen dan over?
Over dingetjes die ik nog wil doen, zien of leren, meestal in de nabije toekomst. De dromen kunnen dan heel concreet zijn, maar een andere keer ook zo buiten de lijntjes ... 

Welke verandering wil je het komende jaar het liefste toepassen in je leven?
Wel, ik heb veel over mezelf geleerd het voorbije jaar. Het belangrijkste en ook het moeilijkste was om een goed evenwicht te vinden tussen (in)spanning en ontspanning. Niet echt een verandering het komende jaar, maar dit blijven volhouden!

Ik geef deze doordenkertjes graag door aan Nina, Tess en Haaike.
Voel je alsjeblieft niet verplicht om de tag over te nemen, alleen doen als je het leuk vindt! Verder kan natuurlijk iedereen de tag overnemen die het leuk vindt!