NUMMER 44
~ Schrijfsels van een gewoon meisje in haar eigen kleine wonderwereldje ~
Elk voorjaar kijk ik er naar uit, naar het verlengde weekend in mei dat we met de rugzak gaan stappen in de Ardennen. In die rugzak zit alles wat we nodig hebben gedurende die 4 dagen: kledij tegen de regen en voor de zon, eten, een tent, een slaapzak en een matje. Meer niet. Het zou anders ook veel te zwaar worden. We nemen de trein naar een klein Ardens dorpje waar ik meestal nog niet eerder van gehoord had, stappen daar uit en volgen dan de rood-witte wegwijzertjes van een GR naar een volgend dorpje, en zo verder, en verder. Op dag 4, enkele dorpen verder, nemen we de trein terug naar huis. s' Nachts slapen we in het bos, yepyep wildkamperen, wat niet mag in België, kweethet. We wachten tot het bijna donker is en zoeken dan stilletjes een plek tussen de bomen waar we onze tent kunnen opzetten. Omdat we niet dichtbij een dorpje zitten is het 's nachts dan ook pikkedonker in dat bos. Een keertje werd ik zo wakker van een groep everzwijnen die vlakbij onze tent de grond aan het omwoelen waren, op zoek naar eten. Een beetje akelig dat geknor, gegrom en gewoel ... 's Ochtends, zo vroeg mogelijk breken we onze tent af en laten we het plekje in het bos achter zoals we het gevonden hebben. Omdat we alles zelf moeten dragen proberen we zo licht mogelijk in te pakken, dus ook zo licht mogelijk eten voor onderweg. 's Ochtends eten we muesli met chocolade en nootjes, 's middags maken we water warm op een gasvuurtje en eten we een soepje en pasta en 's avonds zijn er boterhammen met beleg. Die 4 dagen stappen met de rugzak dat is afzien, maar vooral genieten. Als we moe zijn kibbelen we soms, maar we lachen en vertellen vooral tegen elkaar. De natuur in mei in de Ardense bossen is mooi, zo groen, en de hele tijd tjilpende vogels in de buurt. Paardjes worden onderweg geaaid en de koetjes begroet. We zien soms een vos jagen, een hert en veel roofvogels. En, we komen op plekken waar we anders nooit zouden komen. Op dag 4 voel ik m'n benen niet meer en kijk ik uit naar een douche, o ja. Maar elk jaar opnieuw vergeet ik de pijn en kijk ik weer uit naar zo'n weekend weg. Hieronder staat een ~3 minuten durend filmpje van een trektocht in 2012. Een beetje krakend beeld, maar toen hadden we nog geen goede camera. In 3 minuten 4 dagen samenvatten, dat is niet zo evident, maar het is om jullie een idee te geven. Voila! Het is nu eind juli en verre van voorjaar, maar ik was een beetje aan het nagenieten van de foto's en filmpjes van de voorbije jaren ... Hebben jullie ook wandelweekends of vakanties met veel beweging waarnaar je telkens weer met een blij gevoel naar terug kijkt? 29/7/2015 12:43:17
Mijn vriend doet iets gelijkaardigs met andere oud-leiding, maar meestal maar een weekendje weg. Ik geniet dan stiekem van een weekendje alleen thuis. ;-)
Haha, wat een zalige voice-over :D
Eigenlijk maken wij gebruik van de website http://www.trekkings.be/ voor het plannen van onze trekkings. Per GR vind je hier een volledige beschrijving en een heleboel info, van kampeerplaatsen tot hoe op je bestemming te geraken. Reageren is niet langer mogelijk.
|
meisjeBeetje dromerig, beetje naïef, beetje koppig, beetje vergeetachtig.
Lief zou zeggen, laat dat beetje maar vallen. leest vaak bijVerbeelding
Tales from the Crib Gerhilde maakt Liquid Skies Mme Zsazsa Le petit requin Dietemiet Ma vie en vert Mme Carper Chez Julie vroeger
April 2017
meer |