Gelezen - Woesten

Herken je dat: je bent een boek aan het lezen en wil maar blijven doorlezen, weten wat er op de volgende bladzijde staat, maar het tegelijkertijd jammer vinden dat de pagina's die nog komen slinken. Woesten van Kris Van Steenberge is zo'n boek. 

Het is het einde van de 19e eeuw. Elisabeth, de dochter van de smid, trouwt met de jonge arts Guillaume Duponselle. Het zal geen gelukkig huwelijk worden. Als Elisabeth acht maanden later van een tweeling bevalt, blijkt de eerstgeborene een prachtige zoon, Valentijn. Het tweede kind is zo mismaakt dat Guillaume weigert hem een naam te geven. Toch blijft Nameloos in leven. Omdat hij vader en dorpelingen doet huiveren, gaat Nameloos gesluierd door het leven. En dan doet de Eerste Wereldoorlog zijn intrede.

Het verhaal speelt zich af in Woesten, een klein West-Vlaams dorpje in de tijd dat de pastoor, de dokter en de notaris het voor het zeggen hadden, toen Frans de taal van de elite was, het dorpsgefluister van de roddelende kwezels kwam en de nieuweling in het dorp de buitenstaander bleef. Knap hoe de schrijver die Vlaamse dorpssfeer beschrijft. 
En ook al is het meer dan 100 jaar geleden, die dorpssfeer blijft toch herkenbaar.

Het boek bestaat uit meerdere delen, waarbij in elk deel een ander personage de verteller is. Je krijgt meer en meer info, telkens vanuit een ander perspectief. Door het verhaal heen moet je je idee en mening dan ook meer dan een keer weer bijstellen. 

Het is niet alleen een mooi verhaal, het boek staat ook nog eens vol met prachtige zinnen!

Het boek is ondertussen uitgelezen, maar de personages en de verhaallijnen blijven nog rondspoken in m'n hoofd. Het heeft me nog even niet losgelaten. 

Je voelt me al aankomen, het is een aanrader zeker bij dit druilige zomerweer!