Een zelfgemaakt rokske

Een paar weken geleden schreef ik hier in een berichtje dat ik mezelf had ingeschreven in een cursus Hippe rokjes maken van de plaatselijke KVLV. Het rokje is ondertussen klaar, min of meer toch ...

Voor de eerste les begon kregen we al een opdracht: we moesten een stuk stof meebrengen dat redelijk elastisch was maar geen tricot. Hrm, dat was al een moeilijke, want pfieuw zoveel keuze in stofjes! 
Na een eerste zoektocht online besloot ik toch maar naar een bakstenen stoffenwinkel te rijden om ook eens aan het stofje te kunnen voelen en te trekken. Ik koos voor een grijze basisstof. Kon ik nog alle richtingen mee uit aangezien ik er geen idee van had wat voor een rokje we gingen maken ...

In de eerste les kregen we ieder een stuk groen tafelpapier waar we het patroon op konden tekenen en twee touwtjes. De touwtjes dienden als hulpmiddel voor het nemen van onze maten. Eentje rond onze heupen en eentje rond onze taille. Schoon zenne hoe we daar allemaal stonden met die touwtjes rond ons middel. De lengte van onze rok konden we bepalen door ons te spiegelen in een vensterruit en dan af te meten met de lintmeter, hopelijk niet te kort zo ... 
En dan mochten we rekenen en de maten noteren op het papier en het patroon uitknippen. Zo konden we met dat half stukje papier al eens dromen hoe ons rokje er zou uitzien. Het mijne zou een ietsiepietsie langere minirok worden met een opvallende metalen rits achteraan. Hopelijk.

Een week later, tijdens de tweede les mochten we in de stof beginnen knippen. Spannend.
De stof dubbel leggen en het patroon mooi overnemen met een stukje krijt. De geknipte lappen stof toonden al min of meer hoe het rokje er zou uitzien. Dat komt in orde, hrm!

En dan pwoing-pwoing-pwoing gaf ik forfait voor les drie en vier. Het was me toch ietske te laat op de avond en het nadenken lukte me daardoor niet zo goed meer. De dames van de KVLV kwamen me (goedbedoeld) de schaar, het potlood en de stof uit m'n handen nemen om het zelf te doen ... wat ook niet echt de bedoeling was. 

Maar, het rokje moest enkel nog in elkaar gezet worden en de rits ingenaaid dus belde ik iemand met kennis op: tatarataaaa mijn moeke! Jaja, 32 jaar maar ook nu nog komt de mama van pas ... 
Tijdens een bezoek een paar dagen later nam ik de stukken stof en het patroon mee en werd de naaimachine bovengehaald. Dat gingen we hier eens rap fiksen sé. Maar eerlijk gezegd vond ik het helemaal geen hip rokje worden maar eerder een saai rokje. Ik dacht bij mezelf dat ik dit nooit zou aandoen! 

Thuisgekomen moest ik het nog omzomen, beetje afwerken en eens goed strijken.
Toch maar eens aandoen met een leuk bloesje erbij en al bij al valt het resultaat nog mee. Niet?
Je moet het alleen niet van te dichtbij bekijken ...