Nummer 44

Het is een tijdje geleden dat hier nog eens een update kwam over het reilen en zeilen op Nummer 44. Maar, dat maak ik weer helemaal goed met deze uitgebreide As we speak! 

Voel me ontzettend moe.
Het lijkt wel of mijn energiereserves geslonken zijn en het me maar niet lukt om m'n batterijen weer helemaal op te laden. Maar, ik ben niet de enige die moe is, ik lees het hier en daar en hoor het bij vrienden, collega’s en familie. Ik steek het deels op de wintertijd met zijn korte dagen, waardoor ik veel te weinig buiten kom. Veel liever kruip ik als een diertje in een holletje onder een dekentje ...
​Ach ja, komt wel weer goed.

Leest nogal wat af de laatste tijd
Het laatste boek dat ik las was Heksenhoeve, eentje dat ik bij Kathleen op haar blog ontdekte. 
Een boek dat zich deels afspeelt in het Meerdaalwoud en waar ook Leuven aan bod komt, daar was ik best wel benieuwd naar. Kathleen had helemaal gelijk met haar recensie. Het is een spannend verhaal waarbij de personages een plekje in je hart en hoofd krijgen want je bent benieuwd hoe het verder met hen gaat. En, als je in de buurt van Leuven woont of het Meerdaalwoud kent, krijgt het verhaal nog iets extra. Een aanrader dus!

Naast fictie blader en lees ik momenteel ook in enkele fotoboeken.
Belgicum van Stephan Vanfleteren mocht de spits afbijten. Ik kende het boek al, maar ik had het nooit vastgehad. Door de documentaire reeks op Canvas België scherpgesteld leerde ik het opnieuw kennen en leende ik het uit bij de bib. 
Ik vond de zwart-wit foto’s vaak melancholisch, ontroerend, soms triest maar ook verbazend en soms zelfs grappig. Sommige foto’s lijken zo eenvoudig, maar als je ernaar blijft kijken komen er verschillende lagen naar boven...  Ik heb het boek meer dan eens verlengd bij de bib, misschien moet ik het maar aankopen ;-)
​
​Een fotoboek dat klaar ligt is Street Photographer van Vivian Maier. Het werk en vooral het levensverhaal van Maier heb ik leren kennen via de documentaire Finding Vivian Maier. 
In het heel kort: Maier was naast nanny een getalenteerde straatfotografe die vooral van mensen en gebouwen foto’s nam in het naoorlogse New York, Chicago en Los Angeles. Haar werk - ze nam meer dan 150.000 foto’s - werd pas na haar dood bekend.
In het fotoboek staan niet alleen schitterende foto’s, maar ze tonen ook een stukje geschiedenis door het naoorlogse straatbeeld in Amerika. Ik kreeg het boek voor m’n verjaardag en het ligt hier al een maand op tafel, maar ik heb er nog niet echt in durven kijken. Misschien raar, maar ik wil het nog even bewaren … 

Plant een reis. 
Naast fotoboeken worden er momenteel ook reisgidsen gelezen. Van IJsland. 
Jeej, we zijn een reis aan het plannen! JEEJ! 
In 2015 zou ik ook al naar IJsland reizen, maar toen heb ik de reis moeten annuleren omdat het te vermoeiend zou zijn. Nu pakken we het iets anders aan. We vliegen naar Reykjavik, huren een auto en hebben dan 9 dagen de tijd om het zuiden van IJsland te ontdekken voor we terug naar huis vliegen. We reizen van het schiereiland Snaefellnes naar het jökulsárlón gletsjermeer,
en stoppen onderweg nog bij enkele watervallen, geisers, zwarte lavastranden, … 
Je kan het hele eiland rondreizen op 10 dagen, maar we reizen op een lager tempo en nemen de tijd om even te stoppen, een korte wandeling te doen en foto’s te nemen... dus dat komt wel goed met de vermoeidheid. Nog 211 nachtjes slapen.
​
Kijkt naar een nieuwe serie.
Naast lezen probeer ik af en toe ook naar een serie te kijken. Bij Suits is het nu wachten tot seizoen 5 op DVD verschijnt, maar ondertussen ben ik begonnen aan Orange is the new black. Eentje dat maar bleef terugkomen op verschillende blogs én goede kritieken kreeg, dat maakt me toch nieuwsgierig. Ik heb seizoen 1 juist helemaal gezien en kan alleen maar bevestigen wat ik over de serie las. Seizoen 2 ligt ook al klaar.

Verder.
Weet ik dat het in februari en maart ook nog berekoud kan zijn, maar stiekem hoop ik op een vroege lente met fluitende vogeltjes, knoppen in de bomen en bloemetjes die op onverwachte plaatsen komen piepen. Probeer ik wat meer offline te zijn, de pc wat meer af te zetten en de smartphone opzij te leggen.  In februari probeer ik ook weer wat meer op stap te gaan met het fototoestel, dat maakt me altijd weer blij. Maar, wordt er waarschijnlijk toch nog vaak en graag onder warme dekentjes gelegen met en kat (of twee) op mijn schoot. Knuffelkatten, I like :-)

Minder moe zijn * weekendjes weg * nieuwe dingen leren * lekkere etentjes in fijn gezelschap * leuke en vaak ook hele lieve blogcommentaren * een pottenmoestuin * nog langere haren * oude en nieuwe vrienden * luieren in Rhodos * knuffels en kietelen * op stap met metekindje Marit * knutselen en prutsen * heeel veeel foto’s nemen * leren luisteren naar m’n lichaam * de laatste verbouwingen * strandwandelingen * feestjes houden * warme zomeravonden met vrienden * bijslapen * tjolen met het fototoestel * helpende handen * knuffelkatten * vissen met lief * kerstkaartenruil * lieve kleine liedjes * naaien * dromen en stilletjes plannen * uitwaaien * lanterfanten en naar de wolken turen * bloggen * optredens van lief * m’n bergbottines en wandelbroek weer aantrekken * vakanties winnen * boswandelingen * 

en nu hop naar 2017!
Dat al jullie dromen, groot en klein vervuld mogen worden.
Geniet ervan nu, straks, morgen en volgende week!

Sinterklaas ligt ergens in Spanje onder een palmboom met zijn twee voetjes omhoog uit te rusten van al zijn zware werk. En de Kerstman, die spant zijn bretellen nog eens aan en geeft zijn rendieren extra krachtvoer, bijna klaar om op kersttocht te gaan. Het is bijna Kerstmis en het jaareinde komt in zicht, tijd voor lijstjes dacht ik!​

​​Ik scrolde onlangs eens door al de blogberichten van 2016 en daar zaten toch wel enkele stukjes tussen die ik met veel plezier geschreven heb. Dus dacht ik bij mezelf, waarom maak ik eens geen overzicht van de 5 berichten die ik het liefst geschreven heb in 2016, ongeacht het aantal lezers, likes of commentaren. Bij deze tadaaa, in chronologische volgorde:

Bij deze blogpost vond ik het ontzettend spannend om op de knop publiceren te klikken, maar ik was tegelijkertijd ook wel benieuwd welke weg de sprookjesestafette zou afleggen en welke avonturen het meisje met het rode kleedje allemaal zou beleven. Jammer genoeg gaan we nooit weten of het een happily ever after was, want bij de derde of de vierde blog kwam er geen vervolg aan het verhaal. Ach ja, het hoort bij het blogexperiment dat de sprookjesestafette ook wel een klein beetje was. Maar, ik vond het leuk om een idee om te zetten in een blogpost en jullie enthousiaste reacties te lezen. Dus toch wel een klein beetje geslaagd. ​

​Ik ben eigenlijk geen krak in vaste rubrieken, meestal eindigen deze na enkele weken of maanden. Deze Ver weg en dichtbij rubriek heb ik dus eigenlijk heel lang vol gehouden. Maar met de combinatie van foto’s en leuke herinneringen aan reizen was dat niet zo heel moeilijk.
​​Een hele fijne rubriek die ik spontaan op een grijze zondag gelanceerd heb en waar ik nu nog af en toe in terug ga lezen. Mmmm herinneringen. ​

​Het boek Life on sneakers werd enorm gepromoot in blogland, op vele blogs zag je een recensie verschijnen. Via een van die blogs blog heb ook ik het boek en het persoonlijke verhaal van Evi leren kennen. Het was niet per se het beste boek dat ik in 2016 gelezen heb, maar het betekende wel enorm veel voor me. Evi was een voorbeeld voor me in het aanvaarden van mijn ziekte met zijn ups en downs. Het boek heeft me dat kleine duwtje in de rug gegeven waar ik al zo lang naar op zoek was, nl. in het aanvaarden dat ik niet meer kan wat ik vroeger allemaal deed, maar dat ik nog steeds mag dromen en plannen, maar dan anders. Anders, rekening houdend met mijn vermoeidheid die altijd op de loer ligt.
​
​Dit was ook een heel persoonlijk blogbericht, waar ik schreef waarom ik vaak zo moe ben. Meer moe dan het gemiddelde. Maar nu, 8 maanden na het schrijven van dit blogbericht kan ik wel vertellen dat ik niet meer zóó moe ben als toen. Er is beterschap (jipie!), en ik zal nog beter worden (jeej!), maar het heeft tijd nodig. En geduld, dat ook. ​

Dit was gewoon een super geweldige fantastische leuke mini-vakantie aan zee. ​​Ook naar deze foto’s kom ik af en toe terug kijken. Mmmm. ​

Ik was al langer bezig met foto’s nemen, ik deed dat best wel graag. Heel lang was ik blij dat ik foto’s kon nemen zonder veel nadenken, in de automatische stand. Maar dan kwam toch plots de zin en interesse om meer te leren over fotografie en het juist instellen van een fototoestel. Dus, ik schreef me in voor een fotoworkshop en kocht me een reflexcamera. In die volgorde, yups.
​Het waren twee ontzettend fijne zondagen, maar ik denk dat je dat wel kan lezen tussen de regels van dit blogbericht. De workshop was voor mij het begin van iets nieuws, jahaa nog meer foto’s nemen! 
​Nu enkele weken later zou ik graag nog meer over fotografie willen leren want ik heb het gevoel dat ik nog maar het topje van de ijsberg ken als beginneling die ik ben. Hoe of wat precies, dat moet ik nog uitzoeken...maar wordt zeker vervolgd!

​​Twee zondagen in september was ik in de Silver Sixpense Studio in Landen om daar een workshop Fotografie voor beginners te volgen. 
​Hieronder som ik de belangrijkste puntjes op die ik leerde tijdens deze tweedaagse workshop.

Een goede uitleg over de belichtingsdriehoek deed me eindelijk begrijpen wat er bedoeld wordt met diafragma, sluitertijd en ISO. Ook al had ik hier meermaals over gelezen in boeken en op blogs, ik begreep er nooit veel van. Nu weet ik niet alleen wat bedoeld wordt met deze termen, maar ook dat er een link is tussen diafragma en sluitertijd - het een gaat niet zonder het andere. 

​Er nog knopjes staan op je fototoestel die het beeld kunnen beïnvloeden. Zo kan je de belichting aanpassen en de foto een beetje over- of onderbelichten. Ook de witbalans kan je aanpassen om zo de kleurtoon van de foto aan te passen, van een koudere blauwe tint tot een meer warmere gele. 

​Huiswerk maken is plezant! Enfin, nooit gedacht dat ik dit ooit nog luidop zou zeggen.
We oefenden niet alleen veel tijdens de workshop, het was ook de bedoeling dat we na de eerste les thuis of op een rustige locatie zouden oefenen op het instellen van diafragma en sluitertijd. Huiswerk dus! Heel leuk ook om achteraf te zien welke foto's de anderen hadden genomen. 

Een workshop fotografie is ook een beetje spelen met licht en beweging. Ook al kregen we een boterham theorie, er was zeker ook tijd om creatief te zijn! Zo gingen we bijvoorbeeld aan de slag met lichtjes in een donkere kamer (lightpainting) en werd beweging geoefend in een speeltuintje.

​Dat ik het best wel fijn vind om met een thema te werken.
Tijdens de tweede sessie zijn we met z'n allen naar het station van Landen getrokken om daar een langere oefening te doen. We kregen telkens een thema zoals structuur, beweging, reflectie, tijd, ... en moesten daar een foto van nemen. Voor ik het wist stond ik op m'n sokken op een bank om een foto te nemen van mijn schoenen of knuffelde ik een straatnaambord om toch maar die lijnen in de hoogte juist in beeld te krijgen.

Ik ontdekt heb dat ik foto's nemen van details, van lijnen of structuren of reflectie leuk vind.
​Wat meer abstractere foto's dus. Maar, nu weet ik niet of het zo fijn is om jullie op te zadelen met beelden van een riooldeksel, een hekje, wandtegels of een deur. Maar, dan moeten jullie maar op tijd van morre-morre-morre doen! ;-)

​Leren fotograferen is net zoals het leren met een auto rijden, namelijk oefenen-oefenen-oefenen. Als je met de auto leert rijden zal alles nog niet zo vlotjes gaan: de auto zal wel eens stil vallen, je versnellingen eens kraken of je zal je bocht eens te ruim nemen. Je wordt er alleen maar beter in door vaak achter het stuur te kruipen. Zo ook met fotografie. Niet bang zijn dat je in het begin wat fouten maakt; dat je foto te donker is of niet helemaal scherp waar jij het wou. Ook hier zal het juist instellen van je fototoestel vlotter gaan door veel te oefenen op verschillende locaties in verschillende omstandigheden.
​
​Dat er in de compositie van een foto meer bestaat dan de regel van derden. Het onderwerp plaatsen op 1/3 of 2/3 van de foto is natuurlijk de meest bekende regel, maar er bestaan ook nog diagonalen, negatieve ruimte, frame in frame, je standpunt ....  je kan deze compositieregels volgen of er juist heel creatief mee omgaan.

Dat een goede uitleg over fotografie krijgen toch niet onbelangrijk is.
Uitleggen waarvoor een groot of klein getal bij diafragma staat, of hoe je je ISO moet instellen in een donkere kamer lijkt me niet zo makkelijk. Maar, Vicky deed dat ongelooflijk goed. Ze legde op een begrijpelijke manier en met veel voorbeelden de theoretische kant van fotografie uit. En, ook met heel veel liefde voor haar vak. Eindelijk begrijp ik wat ik precies moet doen om een foto met weinig scherptediepte te krijgen, of een spelende Yoko (onze kat) toch scherp op de foto te krijgen.

​
Duuus, als je interesse hebt in fotografie en een (spiegel)reflexcamera hebt is deze workshop fotografie een aanrader. Absoluut! 
​
En nu ga ik nog oefenen-oefenen-oefenen, dus #sorrynotsorry voor de vele foto's die hier (gaan) verschijnen. Hihi.

Dan denk ik dat ik mijn zonnebril op heb, maar dan blijkt het mijn gewone bril te zijn (tjiens, het is toch wel felle zon); dan zet ik tijdens het koken de verkeerde kookplaat minder en gaart het vlees niet en blijven de aardappelen maar pruttelen; dan leg ik de schaar in de kast ipv in de schuif en de koffie in de ene kast terwijl hij in de andere moet; is mijn geheugen een zeef; ben ik ineens kampioen in het euh-euh en kom ik niet op het juiste woord; moet ik voor de derde keer naar de supermarkt die week omdat ik iets vergeten ben waar we toch niet zonder kunnen (ehm wc-papier?); moet ik elke seconde van de film zien of ik kan niet meer volgen; dan ben ik een enorm twijfelmieke; dan vind ik soms iets niet terug terwijl het voor m'n neus ligt, op zijn vaste plek.

Euh, blij dat het weekend is.

Ik zag updates van een life list of een bucket list op andere blogs verschijnen en kreeg ook zin om een lijstje te maken van wat ik graag nog allemaal wil doen. ​Dus begon ik mijn eigen life list op te stellen - die vind je hier - en momenteel zit ik aan 53 puntjes. Maar, ik denk dat er binnenkort nog wel bij zullen komen. 

Er staan enkele puntjes tussen die ik al gedaan heb zoals paardrijden, radslagen maken op het strand, een kampvuur maken, op blote voeten door het gras lopen. Maar, ik wil ze graag nog een keertje doen omdat ze zo fijn zijn.

Sommige puntjes zijn makkelijk te verwezenlijken. Dansen in de regen, in een boom klimmen, belletje trek, schommelen, ...  Andere zullen dan weer iets moeilijker zijn. In een iglo slapen, een actieve vulkaan zien, op alle continenten staan (Antarctica wordt de uitdaging!). 

Enkele puntjes kan ik dan weer combineren.
Als ik naar IJsland zou reizen bijvoorbeeld. Een keertje in de zomer en een keertje in de winter. Hihi. 

Bij sommige puntjes heb ik dan weer jullie hulp nodig.
Wil je graag een kaartje ontvangen, ken je een schaapherder die het niet erg vindt om een praatje te slaan, wil je meedoen in een sneeuwballengevecht, heb je een koe die wel eens gemolken moet worden of heb je een boek in je hoofd dat je wil uitgeven maar waarbij je wat hulp kan gebruiken, .... laat gerust horen!

En voor sommige puntjes moet ik toch iets meer energie hebben dan ik vandaag heb. Wandelen op sneeuwraketten, 5 km lopen in een loopwedstrijd, met een bootje varen tussen de fjorden (tenzij ik niet zelf hoef te roeien natuurlijk), een trektocht doen ... Maar ik heb nog wel even om dit lijstje af te werken, niet?