Nummer 44

Minder moe zijn * weekendjes weg * nieuwe dingen leren * lekkere etentjes in fijn gezelschap * leuke en vaak ook hele lieve blogcommentaren * een pottenmoestuin * nog langere haren * oude en nieuwe vrienden * luieren in Rhodos * knuffels en kietelen * op stap met metekindje Marit * knutselen en prutsen * heeel veeel foto’s nemen * leren luisteren naar m’n lichaam * de laatste verbouwingen * strandwandelingen * feestjes houden * warme zomeravonden met vrienden * bijslapen * tjolen met het fototoestel * helpende handen * knuffelkatten * vissen met lief * kerstkaartenruil * lieve kleine liedjes * naaien * dromen en stilletjes plannen * uitwaaien * lanterfanten en naar de wolken turen * bloggen * optredens van lief * m’n bergbottines en wandelbroek weer aantrekken * vakanties winnen * boswandelingen * 

en nu hop naar 2017!
Dat al jullie dromen, groot en klein vervuld mogen worden.
Geniet ervan nu, straks, morgen en volgende week!

Mensen fotograferen, dat doe ik niet zo graag. 
Ik neems soms stiekem op een paar passen afstand foto's van vrienden of familie, tot ze het door hebben en de spontaniteit verdwijnt. Meestal vinden ze het immers niet zo fijn dat er een camera op hen gericht wordt. Soms zitten er enkel leuke foto's tussen, maar ik blijf het een moeilijke vinden.  ​
Wat ik wel al een tijdje eens wou doen was enkele portretfoto's maken. 

We waren aan zee - we hadden een achtergrond, Johan had een idee en ik had een idee. 
Johan dacht aan de zwart-wit foto's die Michiel Hendryckx nam tijdens de opnames van De Bende van Wim. Hele mooie reeks trouwens! Ik had juist het boek Belgicum bekeken en had dan weer de portretfoto's van Stephan Vanfleteren in mijn hoofd. 

Voor we het wisten had ik een twintigtal foto's genomen. 

Ik dacht dat mensen fotograferen niets voor mij was. Maar portretfoto's maken en deze dan bewerken en omzetten in zwart wit is wel heel fijn. Hihi, ik heb weer iets nieuws ondekt en het smaakt naar meer!

Begin december zijn we een weekend naar de Ardennen geweest met een groep vrienden, dat is ondertussen een jaarlijkse traditie geworden. We hadden een grote houten chalet gehuurd, met een open haard (leukleuk) in Alle-sur-Semois. Het leuke aan deze chalet was dat ze vlak naast de Semois lag. Heel fijn in de zomer, dan kan je vlak aan je vakantiehuisje je voetjes in het water steken...

Het weekend dat wij er waren had het echter gevroren dat het kraakte! We stonden zowel zaterdag- als zondagochtend op in een magisch winterwonderlandschap. Op zaterdag was het bovendien enorm gemist zodat alles bedekt was onder een laagje rijm, zo ook de vele spinnenwebben. Zondagochtend zagen we dan weer ijs drijven op de Semois. Zo mooi!

Ik heb die twee ochtenden eens met mijn ogen geknipperd, een warme vest en schoenen aangeschoten en ben wat foto's gaan nemen ... 

Mooi weekend!

Sinterklaas ligt ergens in Spanje onder een palmboom met zijn twee voetjes omhoog uit te rusten van al zijn zware werk. En de Kerstman, die spant zijn bretellen nog eens aan en geeft zijn rendieren extra krachtvoer, bijna klaar om op kersttocht te gaan. Het is bijna Kerstmis en het jaareinde komt in zicht, tijd voor lijstjes dacht ik!​

​​Ik scrolde onlangs eens door al de blogberichten van 2016 en daar zaten toch wel enkele stukjes tussen die ik met veel plezier geschreven heb. Dus dacht ik bij mezelf, waarom maak ik eens geen overzicht van de 5 berichten die ik het liefst geschreven heb in 2016, ongeacht het aantal lezers, likes of commentaren. Bij deze tadaaa, in chronologische volgorde:

Bij deze blogpost vond ik het ontzettend spannend om op de knop publiceren te klikken, maar ik was tegelijkertijd ook wel benieuwd welke weg de sprookjesestafette zou afleggen en welke avonturen het meisje met het rode kleedje allemaal zou beleven. Jammer genoeg gaan we nooit weten of het een happily ever after was, want bij de derde of de vierde blog kwam er geen vervolg aan het verhaal. Ach ja, het hoort bij het blogexperiment dat de sprookjesestafette ook wel een klein beetje was. Maar, ik vond het leuk om een idee om te zetten in een blogpost en jullie enthousiaste reacties te lezen. Dus toch wel een klein beetje geslaagd. ​

​Ik ben eigenlijk geen krak in vaste rubrieken, meestal eindigen deze na enkele weken of maanden. Deze Ver weg en dichtbij rubriek heb ik dus eigenlijk heel lang vol gehouden. Maar met de combinatie van foto’s en leuke herinneringen aan reizen was dat niet zo heel moeilijk.
​​Een hele fijne rubriek die ik spontaan op een grijze zondag gelanceerd heb en waar ik nu nog af en toe in terug ga lezen. Mmmm herinneringen. ​

​Het boek Life on sneakers werd enorm gepromoot in blogland, op vele blogs zag je een recensie verschijnen. Via een van die blogs blog heb ook ik het boek en het persoonlijke verhaal van Evi leren kennen. Het was niet per se het beste boek dat ik in 2016 gelezen heb, maar het betekende wel enorm veel voor me. Evi was een voorbeeld voor me in het aanvaarden van mijn ziekte met zijn ups en downs. Het boek heeft me dat kleine duwtje in de rug gegeven waar ik al zo lang naar op zoek was, nl. in het aanvaarden dat ik niet meer kan wat ik vroeger allemaal deed, maar dat ik nog steeds mag dromen en plannen, maar dan anders. Anders, rekening houdend met mijn vermoeidheid die altijd op de loer ligt.
​
​Dit was ook een heel persoonlijk blogbericht, waar ik schreef waarom ik vaak zo moe ben. Meer moe dan het gemiddelde. Maar nu, 8 maanden na het schrijven van dit blogbericht kan ik wel vertellen dat ik niet meer zóó moe ben als toen. Er is beterschap (jipie!), en ik zal nog beter worden (jeej!), maar het heeft tijd nodig. En geduld, dat ook. ​

Dit was gewoon een super geweldige fantastische leuke mini-vakantie aan zee. ​​Ook naar deze foto’s kom ik af en toe terug kijken. Mmmm. ​

Ik was al langer bezig met foto’s nemen, ik deed dat best wel graag. Heel lang was ik blij dat ik foto’s kon nemen zonder veel nadenken, in de automatische stand. Maar dan kwam toch plots de zin en interesse om meer te leren over fotografie en het juist instellen van een fototoestel. Dus, ik schreef me in voor een fotoworkshop en kocht me een reflexcamera. In die volgorde, yups.
​Het waren twee ontzettend fijne zondagen, maar ik denk dat je dat wel kan lezen tussen de regels van dit blogbericht. De workshop was voor mij het begin van iets nieuws, jahaa nog meer foto’s nemen! 
​Nu enkele weken later zou ik graag nog meer over fotografie willen leren want ik heb het gevoel dat ik nog maar het topje van de ijsberg ken als beginneling die ik ben. Hoe of wat precies, dat moet ik nog uitzoeken...maar wordt zeker vervolgd!