NUMMER 44
~ Schrijfsels van een gewoon meisje in haar eigen kleine wonderwereldje ~
|
O la la, ik heb weer iets nieuws ontdekt. En ik ken mezelf, dat wordt hier een nieuwe hobby. Ik heb eigenlijk niet zo veel juweeltjes, een paar setjes oorbellen en dat is het. Dat komt omdat ik meestal m'n goesting niet vind in juwelenwinkeltjes, ik vind het vaak te blingbling ... Maar, de juweeltjes van Think Marie vind ik wel heel mooi. Ik weet dat ze deze zelf maakt en las ook dat het niet super moeilijk is. Aangezien het kriebelde om zelf aan de slag te gaan ging ik op zoek naar een workshop hier in Leuven. En tatarataaa gisterennamiddag was het zover, in drie uur zouden we leren om zelf juweeltjes te maken met cabochons! We leerden eerst om met een knijptang ringetjes te openen zodat we de cabochons konden bevestigen aan een ketting. Prutsen hoor, en soms een diepe zucht links en rechts van me. Daarna werd ons uitgelegd hoe we de cabochons konden maken. Dat komt in het kort neer op prentjes uitkiezen, passen, knippen en lijmen. En hop we konden zelf aan de slag! Eerst settings kiezen voor een medaillon, een ring en oorbelletjes en dan prentjes uitzoeken en proberen om een bij elkaar passend setje te vormen. De medaillon alleen aan een ketting zou wat sober zijn, dus hier zocht ik nog een tussenstukje voor en een extra mini-cabochonneke. Oef, dat is al gelukt! Nu nog oorbelletjes en een ring. En voila, dit was het resultaat na 3 uur heel geconcentreerd bezig zijn. En omdat het zo leuk was maakte ik me nog een tweede setje oorbelletjes. Er gaan er nog meer volgen, dat weet ik nu al. Heb nog wel ideetjes, nu nog tijd!   Toen ik de trailer van de film The Help zag was ik direct geboeid, dat was een film die ik wel wou zien. Dat was 2011 (pfoeh, de tijd vliegt!) maar aangezien wij maar zelden naar de bioscoop gaan heb ik de film jammer genoeg nooit gezien. Toen ik vorige week het boek Een keukenmeidenroman in de bib zag staan en de achterflap las, begon er een belletje te rinkelen. Hrm, dat is het boek waarop The help gebaseerd is ... dit neem ik zeker mee! Waar gaat het over? Het is 1962 en de 23-jarige Eugenia, door iedereen Skeeter genoemd, besluit een carrière als schrijfster na te jagen. Naar een onderwerp hoeft ze niet ver te zoeken, als op een dag haar vriendin Hilly vertelt over haar missie in alle huizen van blanke gezinnen een apart toilet te installeren voor de zwarte hulp. Hoe meer Hilly gebrand is op deze vorm van segregatie, hoe meer Skeeter twijfelt aan de 'gewone' manier van doen. Ze begint de verhalen te verzamelen van zwarte vrouwen die als hulp in de huishouding werken. De eerste die haar verhaal aan Skeeter durft te vertellen is Aibileen. Ze heeft als hulp al zeventien blanke kinderen opgevoed, maar als haar eigen zoon Treelore verongelukt op zijn werk, kijken de blanke bazen de andere kant uit. Aibileen haalt ook haar vriendin Minny over om Skeeter in vertrouwen te nemen. Minny is al vaker ontslagen dan ze kan tellen, omdat ze haar werkgevers altijd van repliek dient. Het boek dat de drie vrouwen schrijven wordt een ontroerend relaas, met schokkende maar ook verwarmende verhalen, met scherpte, humor en hoop. En, was het goed? Het boek leest als een trein! Het is heel goed opgebouwd en je leeft enorm mee met de personages. Het is zelfs spannend, je wil gewoon weten of het Skeeter lukt om het boek te schrijven of niet. Het blijft verbazingwekkend te lezen hoe het er in de jaren '60 in de VS aan toe ging tussen blank en zwart. Hoe ver m'n ging in de rassenscheiding. Eigenlijk weet je best niet te veel van het verhaal voor je er aan begint. Bekijk de trailer en leen dan het boek uit bij de bib - niet de film, het boek. Het is een aanrader!  Een tijdje geleden schreef ik over onze reisplannen voor komende zomer. Hartendief en ik zouden samen met enkele vrienden een maand naar India gaan om aldaar enkele bergen te gaan beklimmen en veel te gaan stappen. Lees heel veel gaan stappen, omhoog en omlaag. Toen schreef ik ook al dat ik graag mee ga om een stukje van de wereld te ontdekken, de mensen, de natuur en de cultuur en minder om op een top te staan. En in deze reis zitten heel veel bergjes, zeg maar bergen. Hoge Himalaya bergen. Dus, ik heb daar nog eens over nagedacht en eens van wakker gelegen en nog eens over nagedacht en tot het besluit gekomen dat het Johan is die graag bergjes beklimt maar ikzelf toch iets minder... en dat het toch iets te zwaar zou zijn voor mij. Dus die knoop werd doorgehakt, ik heb beslist om niet mee te gaan naar India. Né! Maar, wat nu. Ik zag het ook niet zitten om een maand alleen thuis te zitten met een kat op m'n schoot en te wachten. Daarvoor reis ik zelf te graag. Ineens was er veel mogelijk, maar ik zou het wel zonder m'n lief moeten doen want hij ging nog steeds naar India. Eerst dacht ik aan Afrika, een safari, eens naar de beestjes te gaan kijken - iets helemaal anders. Ik was niet helemaal overtuigd, er was een ander land dat altijd terugkwam tijdens m'n zoektocht ... Ijsland! Ooooh. Ik heb eigenlijk niet lang getwijfeld. Gisteren namiddag zocht ik een reis, vond ik een reis, boekte ik een reis en was alles gepland en geregeld. Ik ga naar Ijsland! Ik moet wel bekennen dat ik vorige nacht niet zo goed geslapen heb. Want, jipie, ik mag naar Ijsland! Dat werkt niet altijd heb ik deze week ontdekt.
Ik was er met m'n hoofd niet bij waardoor ik niet 1 maar 2 chocoladecakes deed mislukken! De ene had ik iets te lang laten bakken waardoor de cake een koek was geworden. Je kon er letterlijk je tanden op breken! In de andere had ik 100% zwarte chocolade gedaan ipv de helft melkchocolade en de helft zwarte chocolade. Kan lekker zijn dacht ik, maar deze was me toch iets te straf! Beetje zwaar ook. Meestal lukken m'n kooksels en baksels wel, en zijn ze nog lekker ook ... als ik niet te nauwgezet een recept moet volgen toch hrm. Als de ingrediënten niet precies moeten afgewogen worden of het niet aankomt op een minuutje meer of minder. De volgende cake zal wel lukken! Yepyep, maar dan mag ik niet te koppig zijn en het recept maar eens helemaal volgen.
Wat past er in dat kleine tasje ... Wel, wat er altijd in zit is mijn portemonnee en GSM. Die portemonnee, die is zeker 14 jaar oud. Die heb ik nog gekregen voor mijn 18e verjaardag. Straf hé! Daar hebben dus nog Belgische franken ingezeten. Maar hij geraakt stilletjesaan versleten ... Ik heb al meer dan een keer op m'n hukken gezeten aan de kassa om centjes te rapen. Dus ik ga hem binnenkort moeten vervangen. Binnenkort he. Met m'n GSM hadden jullie al eerder kennis gemaakt, in een vorig blogberichtje. Een lippenbalsem kan ik wel gebruiken als het wat kouder wordt. Een papieren agenda en een stylo zit er ook altijd in. En papiertjes als ik snel iets moet opschrijven. Een zakdoek, ook altijd handig! En Dafalgans, tegen de hoofdpijn. Een paar oude rekeningen. Ik neem ze altijd mee aan de kassa, maar ze eindigen steevast verfrommeld op de bodem van m'n handtas. Een slotje? Hrm, ja dat zit er nog in van onze voorbije trip naar Wales. Dat gebruiken we om onze reistas af te sluiten. Moet ik nog op z'n juiste plaats leggen. Voila, dat is het. Veel meer past er ook niet in hoor. Om de zoveel tijd kieper ik hem eens uit boven tafel, als hij te vol geraakt met snoeppapiertjes, oude rekeningen, losse centjes, stylo's of andere kleine spulletjes ... 
Een paar weken geleden schreef ik hier in een berichtje dat ik mezelf had ingeschreven in een cursus Hippe rokjes maken van de plaatselijke KVLV. Het rokje is ondertussen klaar, min of meer toch ... Voor de eerste les begon kregen we al een opdracht: we moesten een stuk stof meebrengen dat redelijk elastisch was maar geen tricot. Hrm, dat was al een moeilijke, want pfieuw zoveel keuze in stofjes! Na een eerste zoektocht online besloot ik toch maar naar een bakstenen stoffenwinkel te rijden om ook eens aan het stofje te kunnen voelen en te trekken. Ik koos voor een grijze basisstof. Kon ik nog alle richtingen mee uit aangezien ik er geen idee van had wat voor een rokje we gingen maken ... In de eerste les kregen we ieder een stuk groen tafelpapier waar we het patroon op konden tekenen en twee touwtjes. De touwtjes dienden als hulpmiddel voor het nemen van onze maten. Eentje rond onze heupen en eentje rond onze taille. Schoon zenne hoe we daar allemaal stonden met die touwtjes rond ons middel. De lengte van onze rok konden we bepalen door ons te spiegelen in een vensterruit en dan af te meten met de lintmeter, hopelijk niet te kort zo ... En dan mochten we rekenen en de maten noteren op het papier en het patroon uitknippen. Zo konden we met dat half stukje papier al eens dromen hoe ons rokje er zou uitzien. Het mijne zou een ietsiepietsie langere minirok worden met een opvallende metalen rits achteraan. Hopelijk. Een week later, tijdens de tweede les mochten we in de stof beginnen knippen. Spannend. De stof dubbel leggen en het patroon mooi overnemen met een stukje krijt. De geknipte lappen stof toonden al min of meer hoe het rokje er zou uitzien. Dat komt in orde, hrm! En dan pwoing-pwoing-pwoing gaf ik forfait voor les drie en vier. Het was me toch ietske te laat op de avond en het nadenken lukte me daardoor niet zo goed meer. De dames van de KVLV kwamen me (goedbedoeld) de schaar, het potlood en de stof uit m'n handen nemen om het zelf te doen ... wat ook niet echt de bedoeling was. Maar, het rokje moest enkel nog in elkaar gezet worden en de rits ingenaaid dus belde ik iemand met kennis op: tatarataaaa mijn moeke! Jaja, 32 jaar maar ook nu nog komt de mama van pas ... Tijdens een bezoek een paar dagen later nam ik de stukken stof en het patroon mee en werd de naaimachine bovengehaald. Dat gingen we hier eens rap fiksen sé. Maar eerlijk gezegd vond ik het helemaal geen hip rokje worden maar eerder een saai rokje. Ik dacht bij mezelf dat ik dit nooit zou aandoen! Thuisgekomen moest ik het nog omzomen, beetje afwerken en eens goed strijken. Toch maar eens aandoen met een leuk bloesje erbij en al bij al valt het resultaat nog mee. Niet? Je moet het alleen niet van te dichtbij bekijken ...  |
meisjeBeetje dromerig, beetje naïef, beetje koppig, beetje vergeetachtig.
Lief zou zeggen, laat dat beetje maar vallen. leest vaak bijVerbeelding
Tales from the Crib Gerhilde maakt Liquid Skies Mme Zsazsa Le petit requin Dietemiet Ma vie en vert Mme Carper Chez Julie vroeger
April 2017
meer |
RSS-feed
