Nummer 44

Hebben jullie 10 minuten tijd? Zo lang duurt het immers om deze chocoladecake te bereiden.
Handig als je onverwacht bezoek krijgt, er vriendjes komen spelen bij de kindjes en ze een hongertje krijgen of zoals bij ons als je een chocolade-lekkerbek in huis hebt.

Bind jullie keukenschort al maar voor!

Wat heb je nodig?

• 100 gram melkchocolade
• 100 gram pure chocolade
• 100 gram suiker
• 75 ml water
• 100 gram boter
• 100 gram zelfrijzende bloem
• 3 eieren

Verder ook: 2 mengkommen, een klopper, een siliconen bakvorm en een pannenlikker.

Hoe ga je te werk?
- Breek de chocolade in stukjes en doe ze in een kom, weeg de boter af en voeg dit samen met het water bij de chocolade. Laat dit smelten in de microgolfoven.
- Meng ondertussen de eieren, suiker en bloem in de tweede kom.
- Roer de gesmolten boter samen met de chocolade om zodat je een egaal mengsel krijgt en meng de inhoud van de twee kommen samen.
- Roeren-roeren-roeren
- Doe het deeg in de siliconen bakvorm en zet het in de microgolfoven. Bak de cake een 6-8 minuten op 750W. 

En klaar is de cake!
Hier is hij geproefd en goedgekeurd ... er bleef geen kruimel meer van over!

Keukenprinses als ik ben haalde ik mijn mosterd bij Lentebloem die het recept vond bij Tante Hilde.
Een heel groot geheim is het dus niet ;-)

Als jullie ook zo'n kleine geheime poepsimpele receptjes weten, laat maar weten!

Ik fotografeer graag bomen en kan hier dan ook foto na foto plaatsen met een of meerdere bomen. 
Het is dan ook zo'n dankbaar model, een boom of een bos. 

Ze zien er telkens ook weer anders uit: groen in de lente, dof en kleurloos in het najaar, kaal in de winter.
Klein en dik, smal en lang, bedekt met mos, maretakken in de kruin ...

Een boom maakt ook wat mee: stormen, een laagje sneeuw, hagel op de bladeren en een zonneke dat brandt. Wie weet een vogelnestje, of meerdere. Eekhoorntjes, wespennesten, rupsen. Of welke andere beestjes er ook in de takken leven, hoog boven de grond. Een kleine wereld op zich.

Een bos kan ook heel angstaanjagend zijn, of juist heel rustgevend, afhankelijk van het moment.
Dat kan zo kraken een boom, als het stormt. Of de takken die tegen elkaar slaan. En de bladeren die ruisen als het waait ... Of op warme zomerdagen sist het sap dat in de schors zit. 

Ooo en dat kan zo lekker ruiken, telkens weer anders afhankelijk van het seizoen. 

Maar ik ga jullie niet om de oren slaan met allemaal foto's waar een mooie boom op staat, dan volstaat één blog niet meer. Het zou ook een klein beetje eentonig kunnen worden ... 
Enkele maar.

Na een blogbericht over vloeken en eentje over hoe ik leerde wijn drinken kan ik ook nog vertellen dat ik de voorbije week een boete heb gekregen. En dan nog eentje wegens te snel rijden. Daar gaat m'n brave meisje imago ... 

We  waren zondagavond eens lekker gaan eten en reden met ons goed gevuld buikje terug naar huis.
Op een lange rechte steenweg waar de zone 70 af en toe wordt afgewisseld door een zone 50 was ik het 
veel te hard aan het uitleggen. Ik was niet zo goed aan het opletten en miste daardoor het bord  dat er een zone 50 begon. Tot ineens: flits! Verdikkeme, een boete aan m'n been.

Deze week zat er dan ook een brief van de politie in de bus. En het viel eigenlijk al bij al nog mee. 
Ik reed 60km/u. Maar tsjah, te snel is te snel, dus meisje mag een boete betalen.

Ons verlof voor volgend jaar is gepland, jipie! 
We gaan een kleine maand naar India om aldaar in de Himalaya rond te trekken en een paar bergjes te beklimmen. Johan organiseert deze reis en samen met ons gaan er ook een aantal vrienden mee.
Ik ga heel graag mee voor de natuur, de mensen, de cultuur en de bergen hoe cliché het ook klinkt ... meisje ontdekt de wereld weetjewel.
De baas is al op de hoogte gebracht dat we zo lang op vakantie gaan hihi! We kunnen beginnen aftellen en voorbereiden (lees heel veel joggen)
Wordt vervolgd :-)

Begin juli kocht ik mezelf een stikmachine. Ik ben helemaal niet de enige die een naaimachine in huis heeft. Naaien is echt in en je wordt dan ook om de oren geslagen met verschillende naaicursussen en workshops. En omdat ik niet alles uit een boek kan halen, van het internet of bij m'n moeder heb ik me  ingeschreven voor een lessenreeks Hippe rokjes maken van de plaatselijke KVLV.

Deze week was het de eerste les van vier. Het was al een heuse volksverhuis: een naaimachine, een verlengdraad, schrijfgerief, tekengerief, meetgerief, een stofke ... 
Maar het was eigenlijk nog niet nodig, die hele verhuis, want in de eerste les (samen met een koekske en koffie er bij) hebben we ons rokje enkel uitgetekend op papier.

De maten zijn genomen en het rokje dat ik wil maken zit al in m'n hoofd. Dus hopelijk kan ik over drie weken hier stoefen met m'n eerste zelfgemaakte rokje!

Met deze blog ben ik eigenlijk aan iets begonnen waar ik totaal geen idee van heb waar het naar toe gaat of waar het misschien eindigt.
Om toch een beetje inzicht te krijgen in de grote onbekende blogwereld kocht ik het Blogboek dat tips en inspiratie voor meer blogplezier beloofd. Het is geschreven door Kelly Deriemaker van de blog Tales from the Crib, een van de blogs die ik zelf ook volg. 
Het boek leest ongelooflijk vlot! Alle beginnende bloggers en ook sommige ervaren bloggers zitten blijkbaar met dezelfde vragen ... En ook al ken ik niks van blogs schrijven, zo slecht ben ik niet bezig (klopje op de borst :-))

Meisje in een boekenwinkel, dat is gevaarlijk ....

In de boekenwinkel lag naast het blogboek het naaiboek Love at First Stich. 
Ik dacht eerst oei: 25€, dat is niet min voor een boek! Maar na er wat doorgebladerd te hebben kon ik het toch niet laten liggen. En ik heb er geen spijt van, soms kan ik toch zo blij zijn met een nieuw boek!
De uitleg is begrijpbaar voor een beginnende naaister zoals ik, een mooie mooie lay-out, leuke modelletjes! Dus binnenkort heeft meisje niet alleen een nieuw hip rokje, maar ook een nieuwe pyjamabroek, een kleedje, een bloesje .. en word ik nog een echte (ahum ahum!)

Gekke titel, ik weet het, maar vroeger lustte ik helemaal geen wijn. Ik dronk wel eens een glaasje als het mij aangeboden werd, maar meestal smaakte het mij niet. Nog niet.

Ik kocht zelf zelden wijn. Als ik in de supermarkt kwam wist ik begot niet welke fles ik moest kiezen.
Het begint natuurlijk bij wit of rood, en dan heb je nog rosé. Een Franse, Italiaanse, Zuid-Afrikaanse, Chileense and so on. En dan kan je nog kiezen tussen de verschillende wijnsoorten ... pfieuw een kip vindt er haar kuikens niet terug! Gelukkig  kreeg ik wel eens een fles wijn cadeau die ik dan open kon doen als er bezoek kwam.

Alles veranderde toen ik een glaasje champagne mocht drinken met een kenner naast mij. 
Ineens begon die mevrouw op te sommen wat ze allemaal proefde: appeltjes, amandel, een beetje passievruchten,  ... Dat was mijn eureka-moment want doordat ze dat luidop zei proefde ik dit ineens ook allemaal. Amai, lekker al die verschillende smaken! Ik zei deze keer niet neen tegen een tweede glas :-)

Ook samen met Johan leerde ik wijn nog meer appreciëren. Vooral rode wijn dan. Hoe lekker dat kan zijn als je dat drinkt bij een stoofpotje of een stuk vlees. Of witte wijn bij vis, mmmm. En ook een glas champagne, cava of prosecco kan smaken. 
Het wijn kiezen in de supermarkt of bij de wijnhandelaar laat ik nog steeds over aan Johan. Maar ondertussen weet ik wel welke wijnsoorten m'n favoriet zijn. 

Pas op, ik ben geen klein drankorgeltje geworden hoor, wel een meisje die een lekker glas wijn apprecieert!

En nu bier nog zegt Johan vaak, dat is ook nog zo'n onbekende wereld voor mij.
Ik zal wel iets missen, ik weet het ... later misschien. Er valt eerst nog zo veel wijn te ontdekken!

Vloeken jullie ook zo veel? Het lucht toch ongelooflijk op om voluit te kunnen vloeken. Ja toch!
Ik denk dat iedereen zich bij momenten wel eens laat gaan. 

Een vloek is eigenlijk altijd verbonden aan een godsdienst, de klassieke godverdomme is zo'n typische vloek. Eigenlijk is het niet vloeken dat ik bedoel, eerder het gebruik van krachttermen zoals duizend bommen en granaten! van Kapitein Haddock.

Maar stel je nu vooral geen constant vloekend en tierend meisje voor hoor. Als ik vloek dan is het vaak binnensmonds. De klassiekers zoals shit of fuck gebruik ik zelden. Het is vaak een term die ik ter plekke uitvind zoals verschullekes bijvoorbeeld, maar gadver, verdikkeme en dedju gebruik ik ook graag.

Maar niet overal mag er vandaag vrij en blij gevloekt worden! Neen hoor. 
Wisten jullie dat er een Bond tegen vloeken bestaat?  Dit is een Nederlandse christelijke organisatie die zich inzet voor respectvol taalgebruik zonder scheld- en vloekwoorden. De organisatie werd in 1916 opgericht maar ze bestaat vandaag de dag nog steeds. In sommige Nederlandse gemeentes bestaat er zelfs een vloekverbod. Ook in Rusland is er een wet van kracht die vloeken verbiedt in boeken, films en toneelstukken. Russen die de regel schenden, riskeren een geldboete.

Nochtans heeft Dr Richard Stephens in 2009 bewezen dat vloeken gezond is. In dit geluidsfragment kan je horen hoe hij te werk is gegaan en wat hij ontdekt heeft. Een gezonde dosis gevloek zou helpen bij het omgaan met emoties en pijn. 

Dus vloeken is goed voor je, laat je maar eens goed gaan!

Als ik me goed herinner gingen wij vroeger met het gezin het ene jaar naar zee en het andere jaar naar de Ardennen op vakantie. Vraag me niet wat ik toen als kind het leukste vond, de zee of de Ardense bossen, kunnen spelen en ravotten, dat was het belangrijkste! 
Aan zee heb ik wel mooie herinneringen zoals heuse forten bouwen aan de vloedlijn met m'n broer, met een grachtje rond, zodat als het vloed werd zich dit vulde met zeewater. Schelpjes zoeken met m'n zus, springen over de golven of zo ver we durfden in zee gaan ...

Het voorbije weekend waren we nog eens aan zee, en samen met ons het zonnetje.
En net als toen hebben we in de duinen gezeten, genoten van de zee, de zon en het strand ... enkel het schopje en het emmertje ontbrak ;-)

Dan denken jullie waarschijnlijk, wat is daar nu bijzonders aan! 
Wel ... ik ben een moeilijke, of eerder een enorm kieskeurige op het vlak van het kopen van nieuwe schoenen. Eender welke schoenen, vraag maar aan Johan, die heeft het opgegeven en gaat nooooooit meer samen met mij op schoenenjacht.
Het is niet dat m'n ene voet kleiner is dan m'n andere, of dat ik 12 tenen heb ... noppes ik kan gewoonweg niet kiezen. 

Ik heb er dan ook niet veel, schoenen dan. Ik heb ze niet geteld maar Johan heeft er zeker vier maal zoveel als ik. Misschien zelfs vijf.
Maar het werd weer tijd om op schoenenjacht te gaan nu ik in augustus en ook in september m'n winterschoenen al aan deed. De herfst is nog niet begonnen (alhoewel), de winter zeker nog niet, dus de winterbottekes mogen eigenlijk nog even in de kast blijven staan.
En 't is gelukt hihi en boy-o-boy ik heb maar 1 winkel moeten doen. Ikke blij!

M'n eerste virale infectie met griepsymptomen (een dikke verkoudheid met koorts dus) is een feit.
Ik heb 2 dagen in bed gestoken potverdorie nog aan toe en elke zakdoek in huis volgesnoten. Geen eentje was er over. En dan vraagt een mens zich wel eens af waar je nieuwe zakdoeken kan kopen ... 

Vroeger kregen we dat al wel eens cadeau voor Kerstmis van een tante. En als kind dacht ik wel eens wat kan ik daar nu mee doen ... tsjah. Of op de markt zag  ik dat ook wel eens liggen, tussen de tafellakens en keukenhanddoeken. Maar die tante is er niet meer, 't is nog geen Kerstmis, en naar de markt ga ik ook niet wekelijks.

Maar 't was er precies voor gedaan, want rara wat zag ik in de supermarkt in aanbieding liggen, inderdaad grote en kleine zakdoeken! En met al de verkoudheden die nog gaan komen heb ik ineens een nieuwe voorraad in geslagen. In verschillende kleurtjes.

En, wie weet ga ik deze later ook nog cadeau doen aan m'n nichtjes ... als ik grijze haren heb.

En kon ik zo 2 kleine meisjes blij maken! 

Het is nu een dikke maand geleden dat ik m'n stikmachine gekocht heb en begonnen ben met naaien. Maar dat is misschien een vertelsel voor een ander blogberichtje.
Na een kussenhoes en recht-toe recht-aan tassen waren knuffels het volgende wat ik graag wou maken. Ik leende het boek Wil jij mijn vriendje zijn van Fiona Dalton bij de bib omdat het aapje op de cover er zo lief uit zag en me aansprak. Er zit een patroon bij het boek en een stap-voor-stap handleiding met foto's dus ik kon er direct aan beginnen. Zo leuk om stukjes stof om te vormen tot een kleine knuffel!

Maar omdat Apie aap hier maar alleen in de zetel zat besloot ik om een tweede aapje te maken, een broertje en ze allebei cadeau te doen aan 2 kleine meisjes die er heel blij mee gaan zijn!

Waar jullie nu op aan het lezen zijn. Ha!
Na zelf een aantal blogs te volgen, begon het bij mij ook te kriebelen om zelf een blog te maken. De eerste gedachte was natuurlijk, wat een zot idee! En ook, waar ga ik over schrijven aangezien ik geen uniek talent heb of speciale kunstjes kan. Ik ben geen keukenprinses of een creatief wondertje, maar een gewoon meisje die vanalles kan maar ook niks bijzonders ....
Wel, laat ik het daar dan over hebben, over dat van alles dacht ik dan. Over dat meisje in haar eigen kleine wonderwereldje. 

Et voila, ik ben ermee gestart :-) Soms moet het echt niet moeilijker zijn!

En jullie, wat hebben jullie voor bijzonders gedaan of meegemaakt?
Of iets gewoon, maar o zo fijn?