Nummer 44

Op het werk gebruik ik de agenda in Outlook om afspraken en vergaderingen in te noteren. Maar naast m'n scherm hangt ook een klassieke kalender met telkens drie maanden onder elkaar en een plastieken lint met een rood kadertje aan om de juiste dag aan te duiden. Op die kalender duid ik met een gele markeerstift mijn verlofdagen aan. Leuk om daar af en toe eens naar te kunnen kijken en wegdromen naar vakantie. 
​
Thuis heb ik ook een agenda op m'n pc staan om alles te kunnen opvolgen, maar ook hier hangt er een leuke kalender op onze ijskast waar ik alles nog een keertje op schrijf. Het is dubbel werk, maar ik heb graag dat overzicht en het is niet slecht voor het vergetelhoofd in mij. 

Ik had hem in A4-formaat gemaakt met telkens 2 maanden per blad. Na het printen moest ik juist nog elk blad in twee knippen, op het stippellijntje (makkelijk), bovenaan gaatjes knippen en er een touwtje doorhalen. Klaar!

Voila, nu kan ik hem invullen en omhoog hangen! En nooit nog een verjaardag vergeten .... 

​
​Als je nu denkt, hmm een verjaardagskalender, dat kan ik precies ook gebruiken!
Wel, in ruil voor een like op facebook (dat blauwe knopje linksonder), mag je hem gerust downloaden. ​
​​

Marokko, op de top van de Toubkal. We staan hier allemaal te glunderen boven op de top van de Toubkal, de hoogste van een aantal bergen die we in het Atlasgebergte in Marokko hebben beklommen, de hoogste van Noord-Afrika ook.

Midden in de nacht, rond 4u ging de wekker. We moesten stilletjes opstaan, ons aankleden en onze rugzak nemen die we de avond voordien al ingepakt hadden. We sliepen in een grote slaapzaal in een berghut, en wouden de andere Britse, Duitse en Franse klimmers niet wakker maken.
Onze kok was ook vroeg uit de veren, hij had een stevig ontbijt klaargemaakt. Het was stilletjes aan tafel zo vroeg, of zo midden in de nacht. Ik probeerde om toch iets te eten en een paar koppen koffie te drinken om wakker te worden.

Het was tijd om te vertrekken. Hup, warme jas, muts en handschoenen aan, de rugzak op onze rug en onze hoofdlampjes aan. De berghut staat aan de voet van de berg, de top van de Toubkal lag een 950m hoger. Pikkedonker was het daar midden in de bergen, enkel het plekje waar onze hoofdlampjes op schenen werd belicht. Onze gids kende het pad naar boven, wij volgden hem als kuikentjes in zijn spoor. De ene keer moesten we over enkele rotsen stappen en klauteren, op andere stukken was het een mooi bergweggetje naar boven.

En toen kwam de zon aan de horizon piepen. Zo mooi, de kleur van de nacht zien veranderen van donkerblauw in een oranjerode gloed. Zo welkom ook, die warme zonnestralen in de koude nacht. De zon bracht ook licht mee, zo zagen we waar we liepen. We waren al hoog op de berg en konden andere bergen rondom zien liggen. Maar we waren nog niet op de top, noppes.
 
Hoe hoger we kwamen, hoe zwaarder het werd. De top van de berg ligt op 4167m en de hoogte maakte het lastiger om te ademen. Onze tred werd dan ook iets trager. Tijd ook om nog een extra trui aan te trekken, want hoe hoger we kwamen, hoe kouder het werd. Er stond ook een felle wind, brrrrr.

Ineens zagen we de top. Die piramide die je op de foto ziet. Woehoe, we zijn er! 
Voor de ene was het een overwinning om een bergtop te beklimmen en weer zo hoog te kunnen staan, voor een ander was het de eerste keer dat hij zo hoog stond. Voor mij was het doorbijten als enige meisje tussen al die mannen op de hoogste berg die ik tot dan beklommen had. 

Het was genieten van het uitzicht daar hoog boven de wolken!
En nu nagenieten als ik de foto's terugzie. 

Het begon bij de stofzuigerzakken en het eindigde met een vakantie. Hoezo?

Wel, onze stofzuigerzakken waren op en deze die in de stofzuiger zat was ook al voor drie-vierde vol. Ik moest dus dringend een nieuwe doos kopen of het stof zou zich binnenkort beginnen opstapelen. Dus hup, met de auto naar de stofzuigerzakkenwinkel. 

Ik vond al snel het rek met stofzuigerzakken, ik zocht het type dat ik nodig had en liep met de doos naar de kassa. Daar zei de vrolijke winkeljuffrouw me dat er een promo liep, nl. 1 doos kopen 1 doos gratis. Ow leuk! Omdat ik juist de laatste doos uit het rek had genomen ging de winkeljuffrouw een tweede doos uit de stock halen. Terwijl ik stond te wachten viel mijn oog op de mokken hieronder op de foto. Ik vind dat je van die grote mokken nooit genoeg kunt hebben. Warme chocomelk, verse soep of een tas koffie smaakt eens zo lekker in zo'n extra grote mok. Er hing een stickertje op de mokken, als je er twee van kocht kreeg je 50% korting. Bwah, mooi meegenomen die korting! 
Bij het betalen kreeg ik ook nog een kras-lotje, dat belande ergens onderaan in m'n winkeltas.

Ik was met de auto onderweg, ik dacht ik stop nog even bij een van m'n favoriete kledingwinkels om eens te kijken of er geen jeans zou zijn die me zou passen. Ik ben geen makkelijke in jeans, maar jipperiedesie, ik had geluk. Na een paar broeken gepast te hebben vond ik er eentje die me goed zat. Er liep wederom een voorjaarspromotie en ik kreeg 20% korting, jeej. De meneer aan de kassa zei me bovendien dat m'n klantenkaart vol was en vroeg me of hij een kortingsbon van 30€ naar mijn thuisadres mocht opsturen. Euh bwah ja he.

Een jeansbroek rijker huphup terug naar huis. 

Thuisgekomen legde ik alle spullen op zijn plaats, de stofzuigerzakken, de mokken en de jeans.
Bij het wegleggen van m'n winkeltas dwarrelde er een vergeten kras-lotje uit, dat zal ik eens bekijken bij een tas koffie. Kras en win! stond er in grote rode letters op. En dat deed ik ook. Ik kraste en won een dikke korting op een verblijf bij Sunparks.

Tsjongejonge.

Turkije, Antalya. Een iets andere foto's dan de andere die onder deze rubriek zijn verschenen, een iets minder avontuurlijke reis ook hier onder de Turkse zon. 

Voor we vertrokken had ik m'n twijfels bij deze vakantie, twijfels over mezelf dan: zou dat wel iets voor mij zijn op een strandstoel aan een zwembad in de zon liggen? Maar ik was nieuwsgierig want het klonk tegelijk ook enorm aanlokkelijk, zeker na de drukke en vermoeiende weken die eraan vooraf gingen met verbouwingen en trouwen enzo. 

Maar ja hoor, dat ik heb genoten! Van de zon en de warmte. Van lekker en veel te veel eten, van verschillende smaken ijsjes en cocktails proeven. Van veel lezen en af en toe m'n dikke teen eens in het zwembad steken. Van eens te proberen tennissen tot heel veel middagdutjes doen. Maar vooral van te luieren en van niks te moeten. 

Ook dit jaar staat er een luilekker vakantie onder de zon gepland. En deze keer geen twijfels, maar uitkijken naar. Yupyup.

Hebben jullie al een reis gepland? Iets avontuurlijk of ook een luilekker vakantie naar de zon? 

Februari is alweer voorbij, laat de lente nu maar komen! Maar eerst nog enkele van die kleine gelukjes van in februari.

** We waren deze maand 5 jaar samen. We hebben het niet groots gevierd, 13 februari valt nogal slecht als je niet net als wij tussen de verliefde koppeltjes op restaurant wil zitten. Ik kreeg wel dit heel mooi boeket bloemen en ook een fles champagne werd gekraakt, maar het echte vieren houden we tot eind april, dan zijn we 1 jaar getrouwd. ​

** Dromen over een kleine moestuin, in potten. Ondertussen heb ik nog iets verder kunnen denken en heb ik beslist om het niet al te groot aan te pakken. Maar, er komen zeker tomaatjes, radijzen, courgettes als ik een grote pot vind, aardbeien absoluut, boontjes misschien en heel wat kruiden. Binnenkort mag ik er - eindelijk - aan beginnen.

​** Ik ging schaatsen met mijn zus en haar twee dochters. Een aanrader als je eens wil lachen met je eigen fratsen. Maar ik voelde de volgende ochtend aan m'n pijnlijke benen dat ik precies iets te weinig beweging heb. Maar hopelijk helpt de zon in maart om wat meer buiten te komen én te bewegen. 

** Onze vluchten boeken voor onze vakantie in mei, wat ondertussen al redelijk gezwind gaat.
Toen ik de allereerste keer vluchten boekte vond ik dat enorm spannend, het bracht meer vragen dan antwoorden, zou dat wel in orde komen ... Ja dus, want ondertussen weet ik waar ik het best boek en is er helemaal geen twijfel meer, gelukkig maar. 
​
** Ik had al een tijdje het gevoel dat de sterkte van mijn brilglazen niet meer klopte, het leek of ik beter zag. Tijd dus voor een oogtest. En jawel mijn gevoel zat juist, mijn ogen zijn spectaculair verbeterd. Als dat zo doorgaat heb ik binnenkort geen bril meer nodig! Maar voorlopig nog even wel, een nieuwe bril dus, maar dan eentje met minder sterke glazen.

** Een oproepje doen onder onze vrienden om een zaterdag mee te komen helpen behangen en schilderen. Een week later een volle woonkamer hebben waar er gezwansd en gelachen wordt, maar ook enorm hard gewerkt! Super vrienden hebben die mee helpen om van het huis een echte thuis te maken, zo blijblij! 

Hebben jullie ook zo'n fijne maand achter de rug? En kijken jullie net zoals ik enorm uit naar de lente?

Duitsland, ergens in de Eiffel. Op deze foto waren Johan en ik halfweg onze vierdaagse trektocht door de bossen en de weiden in de Eiffel, samen met een groep jongens tussen 11 en 15 jaar.

Elk jaar organiseert de gemeente een trektocht voor jongeren om hen te laten ontdekken wat een trektocht eigenlijk inhoudt: een hele dag stappen met de rugzak, kaart lezen, 's avonds je potje koken, zelf je tent opzetten en er ook in slapen ... een beetje een avontuur dus.

Grote verschillen tussen die jongens, grappig soms. De ene was een kop groter dan ik, bij de andere zag je een rugzak lopen met twee beentjes onder. De ene had de baard in de keel, een andere euh nog niet. De ene zuchtte van bij de eerste stap "is 't nog véééééérrr?", de andere was teleurgesteld als we bij de slaapplaats toekwamen. Maar een voor een haalden ze kattenkwaad uit, tsjongejonge. Er werd gezongen van Mieke appeltrut, grappen uitgehaald, mopjes en heelder verhalen verteld, kunstwerkjes gemaakt met de choco ... wel ja, 't was plezant die vierdaagse!